ضرورت رتبه‌بندی اعتباری
شفافیت و رشد قابل توجه صندوق‌های سرمایه‌گذاری در سایه نظارت موثر سازمان بورس و اوراق بهادار، در کنار وجود مشکلات بانک‌ها در تخصیص اعتبار، نقطه امیدی برای تامین مالی بنگاه‌‌ها از طریق بازار سرمایه فراهم کرده است. عدم توجه کافی به ریسک اعتباری یکی از عوامل مهم مشکلات سیستم بانکی می باشد. نادیده گرفتن توان اعتباری متقاضیان وام و تسهیلات تکلیفی نه‌تنها ضرورت رتبه‌بندی اعتباری را بیش از پیش آشکار می سازد بلکه بانک‌ها را با حجم انبوهی از دارایی‌های مشکل‌دار و انبوهی از تسهیلات غیرجاری مواجه کرده و قدرت تامین مالی آنها را به صورت قابل توجهی کاهش داده است.
علی رغم وجود مشکلات تامین مالی در سیستم بانکی، بازار سرمایه توانسته است با بسترسازی مناسب، شرایطی را فراهم نماید که انتشار اوراق با اندازه ۱۰ هزار میلیارد ریال برای یک بنگاه اقتصادی چیز عجیبی در این بازار محسوب نشود. این امر در سایه ساختار کارآمد نهادهای مالی فعال در بازار سرمایه و وسواس قابل درک و شایسته نهاد نظارتی در اعطای مجوزهای انتشار اوراق بهادار بدهی محقق شده است. تاکنون سازمان بورس و اوراق بهادار برای اعتمادسازی بازار سرمایه، سعی داشته است با حضور رکن ضامن، ریسک نکول ابزارها را کاهش دهد. این مکانیزم علی رغم توفیقاتی که تاکنون به‌دست آورده است، ریسک نکول را به بانک‌ها منتقل کرده و از سوی دیگر امکان تامین مالی تعداد کثیری از شرکت‌ها را با توجه به ظرفیت محدود قبولی ضمانت بانک‌ها سلب نموده است.
با توجه به اینکه تعیین رتبه اعتباری توسط شرکت‌های رتبه‌بندی با هدف برآورد احتمال نکول انجام می‌شود، رتبه‌بندی اعتباری راه‌‌حل مناسبی است که می‌تواند فرصت‌های رشد تامین مالی در بازار را افزایش دهد. با توجه به حساسیت بازار تامین مالی، فعالان بازار باید با همکاری یکدیگر در اعتمادسازی عمومی برای استفاده از رتبه‌های اعتباری بکوشند. در صورتی که اعتماد عمومی به این مهم جلب شود، از یک سو بازار تامین مالی توانمندتر شده و از سوی دیگر ظرفیت‌های جدیدی در آن ایجاد خواهد شد. بازار باید قادر باشد تا آزادانه ریسک‌های مختلف را قیمت‌گذاری نماید. اکنون زمان آن فرا رسیده است که به بازار بدهی اجازه داده شود تا خود، ریسک نکول اوراق را قیمت‌گذاری کند.
رتبه‌بندی اعتباری این امکان را برای شرکت‌های با ظرفیت اعتباری قابل قبول فراهم می‌نماید که بر پایه شایستگی اعتباری خودنسبت به تامین مالی در بازار اقدام کنند. شرکت‌های رتبه‌بندی اعتباری با تعیین رتبه اعتباری برای هر ناشر، کیفیت اعتباری شرکت‌ها را برای بازار آشکار می‌کنند. این شرکت‌ها با نظارت مستمر بر فعالیت‌ها و اطلاعات مالی شرکت‌های رتبه‌بندی شده، سعی دارند عدم تقارن اطلاعاتی بین وام‌گیرندگان و وام‌دهندگان را کاهش دهند. از این‌رو، رتبه‌بندی اعتباری را می‌توان قطعه‌ای مهم از پازل تامین مالی مبتنی بر بازار دانست.