رابطه میان ریسک نکول و رتبه‌بندی
ریسک نکول
واژه نکول که در تعریف ریسک‌های سرمایه‌گذاری به‌کار می‌رود؛ به معنای خودداری کردن از پرداخت وجه حواله، برات و مانند آن تعبیر شده است. این ریسک زمانی اتفاق می‌افتد که در یک قرارداد مالی، یک‌طرف قرارداد نتواند یا نخواهد به تمام یا بخشی از تعهداتش، عمل نماید؛ در این شرایط نُکول اتفاق افتاده است.
ریسک نکول، یکی از قدیمی‌ترین ریسک‌های مالی در حوزه سرمایه‌گذاری است. سال‌ها قبل قطعاً بسیاری از ریسک‌های امروزی نظیر ریسک نوسان نرخ بهره وجود نداشته اما ریسک نکول از گذشته‌های دور مطرح بوده است. به ریسک نکول، ریسک عدم ایفای تعهد نیز گفته می‌شود.
زمانی که فردی به فرد دیگر، وامی پرداخت می‌کند، ریسک نکول کم یا زیاد مطرح می‌شود. به‌این‌علت که همواره این احتمال وجود دارد که دریافت‌کننده وام به تعهداتش عمل نکند و نکول اتفاق بیفتد. به‌بیان‌دیگر، ریسک مذکور هنگامی رخ می‌دهد که وام‌گیرنده به علت عدم توان یا تمایل، در تاریخ سررسید به تعهدات خود در مقابل وام‌دهنده عمل ننماید.
ریسک نکول یکی از مهم‌ترین ریسک‌هایی است که نهادهای پولی و مالی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ چراکه نکول تعداد کمی از مشتریان، می‌تواند زیان‌های هنگفتی را به یک مؤسسه مالی نظیر بانک وارد سازد. البته بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی برای کنترل این ریسک از روش‌های خاصی برای تعیین اعتبار مشتریان خود استفاده می‌کنند. وجود قانون حد کفایت سرمایه و عدم اعطای تسهیلات به شرکت‌های ورشکسته، همگی سازوکارهای پیش کنترلی ریسک نکول می‌باشند. کارشناسان مالی می‌کوشند از طریق سازوکارهایی که دارند، ریسک نکول را به حداقل برسانند.
مؤسسات رتبه‌بندی:
از نظر مؤسسات رتبه‌بندی، تعریف وضعیت اعتباری عبارت است از اینکه احتمال عدم ایفای تعهدات فرد یا شرکت چه مقدار است و در صورت وقوع چنین حادثه‌ای، وام‌دهندگان چگونه حمایت می‌شوند. در همین رابطه نیز در دنیا مؤسساتی وجود دارند که به رتبه‌بندی اعتباری اشخاص و شرکت‌ها می‌پردازند. به عنوان نمونه در ایالات متحده مؤسسات مودیز و استاندارد اند پورز بزرگ‌ترین موسسه‌های رتبه‌بندی در این کشور به شمار می‌آیند.
مؤسسه‌های اعتبارسنجی مذکور، انواع اوراق بهادار را تحقیق و تحلیل کرده‌اند تا ریسک نکول صادرکننده این اوراق را اندازه‌گیری کنند. نتایج تحقیقات آن‌ها، رتبه‌بندی اعتباری است که سرمایه‌گذاران می‌توانند آن را مبنای سنجش و مقایسه صادرکنندگان اوراق از منظر ریسک اعتباری قرار دهند. رتبه‌بندی موسسه استاندارد اند پورز در مقیاس AAA (ایمن‌ترین) تا D است. همچنین رتبه‌بندی موسسه مودیز از AAA شروع و به C ختم می‌شود. در رتبه‌بندی مودیز فقط اوراقی که BBB یا بالاتر از آن رتبه‌بندی شده‌اند، رتبه سرمایه‌گذاری در نظر گرفته می‌شود. هر رتبه‌ای پایین‌تر از BBB نامناسب تلقی می‌شود.
اوراق قرضه، به‌جز مواردی که دولت منتشر کننده آن است، مقداری ریسک نکول داشته و به همین دلیل اوراق قرضه شرکتی همیشه بهره بیشتری نسبت به اوراق قرضه دولتی دارند. چراکه در واقع بین نرخ بهره بالاتر و ریسک نکول بیشتر رابطه مستقیم وجود دارد.