تاثير اعتبارات بانکي بر صادرات غيرنفتي بخش هاي صنعت و کشاورزي در ايران

چکیده:

در اقتصادهاي پيشرفته، توسعه يافتگي يک کشور رابطه مستقيمي با حجم روابط تجاري بين المللي آن کشور دارد. بنابراين توسعه صادرات و تحصيل درآمد ارزي در سرلوحه اهداف سياستگزاران اقتصادي کشورها قرار دارد. اين مهم حاصل نخواهد شد مگر با برنامه-ريزي دقيق و هموارسازي زيرساختهاي توليدي کشور که در اين بين نقش بانکها به عنوان يکي از تامين کنندگان سرمايه در ايران مهم ميباشد. براين اساس، سوال اصلي در مقاله حاضر اين است که در ايران تاثير اعتبارات بانکي بر صادرات غیرنفتی دو بخش صنعت و کشاورزي چگونه است؟ براي تحليل و پاسخگويي به سوال فوق با استفاده از روش همانباشتگي يوهانسن و دادههاي سري زماني مربوط به سالهاي 1352 تا 1391 اقتصاد ايران، تاثير اعتبارات بر صادرات بررسي شده است. نتايج حاصل از روابط بلندمدت، بيانگر آن است که اعتبارات بانکي بخشهاي صنعت و کشاورزي بر صادرات آنها تاثير مثبت و معنيداري دارد. ميزان اين تاثيرگذاري در بلندمدت براي بخش صنعت برابر با 28/0و براي بخش کشاورزي مقدار 32/0 ميباشد.

هدف اصلی اين پژوهش بررسی تاثیر اعتبارات بانکی بر صادرات غیرنفتی طی سالهای 1391 تا 1352 و با تمرکز بر دو بخش صنعت وکشاورزی میباشد. در مرحله اول، اعتبارات بانکی بخش صنعت، متغیری تاثیر گذار بر ارزش افزوده بخش صنعت در نظر گرفته شده است؛ همچنین اعتبارات بانکی بخش کشاورزی، متغیری تاثیرگذار بر ارزش افزوده بخش کشاورزی در نظر گرفته شده است. در مرحله دوم، تابع صادرات بخش صنعت با احتساب نهاده ارزش افزوده بخش صنعت مورد تحلیل قرار میگیرد و به صورت مشابه متغیر ارزش افزوده بخش کشاورزی به عنوان نهاده صادرات بخش کشاورزی محاسبه میشود.

واژگان کلیدی :

صادرات غیرنفتی ، اعتبارات بانکي، ارزش افزوده بخش صنعت، ارزش افزوده بخش کشاورزي، نرخ حقيقي ارز

نویسندگان:

منصف عبدالعلي, توکلي اکبر, احمدي اشکفتکي حميده

این مقاله را در لینک زیر می‌توانید مشاهده نمایید:

https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=472467