اعتبارسنجی با استفاده از داده‌های شبکه اجتماعی
هنگامی که مصرف‌کننده‌ای متقاضی اعتبار است، هدفش تمدید وام قبلی و یا سایر مصارف شخصی از قبیل اجاره خانه می‌تواند باشد. وام‌دهندگان بالقوه معمولاً در جستجوی اطلاعات و پیشینه رفتار اعتباری متقاضیان هستند که به صورت رتبه اعتباری از سوی نهادهای اعتباری و یا سایر نهادهای تحلیلی و تحلیلگران ارائه می‌گردد. اعتبارسنجی متقاضیان می‌تواند از دو جهت بر تصمیم‌گیری وام‌دهندگان یعنی تعیین حدود اعتبار و نیز تعیین شرایط بازپرداخت، اثرگذار باشد. با توجه به اینکه مردم برای طیف وسیعی از تعهدات از جمله خرید و یا اجاره مسکن، آغاز فعالیت تجاری، برخورداری از آموزش با درجات بالاتر و … درخواست وام دارند و از این طریق بر جامعه و تحرک‌پذیری مالی تأثیر می‌گذارند، اعلام نتیجه اعتبارسنجی تأثیر قابل توجهی در دسترسی به فرصت‌ها و نیز رفع نابرابری‌های اجتماعی در میان شهروندان یک کشور خواهد داشت. به طور کلی سه نوع داده اصلی در تعیین رتبه اعتباری حائز اهمیت می‌باشد که عبارتند از: سطح بدهی مصرف‌کنندگان، مدت زمان پیشینه اعتباری و بازپرداخت‌های منظم و به‌موقع. در حال حاضر این عناصر حدود 80% نمره اعتباری در FICO را تشکیل می‌دهند.
در چند دهه اخیر صنعت اعتبارسنجی شاهد تغییرات چشمگیری در منابع داده‌ها بوده است. تعداد زیادی از شرکت‌های اعتبارسنجی به منظور ارزیابی ارزش اعتباری متقاضیان، بر مبنای داده‌های شبکه‌های اجتماعی ایجاد شده‌اند. شرکت لندو[1] از جمله شرکت‌هایی است که بر مبنای داده‌های شبکه‌های اجتماعی اقدام به اعتبارسنجی می‌نماید و در این کار از پروفایل‌هایی که اشخاص در صفحات اجتماعی دارند استفاده می‌کند؛ از جمله بخش‌هایی که مورد توجه است عبارتند از: تحصیلات افراد، سوابق کاری آنها، تعداد افرادی که فرد در صفحات اجتماعی با آنها ارتباط دارد و نیز بررسی شرایط دوستان و آشنایان فرد. مشابه شرکت لندو، خبرگان استارتاپی بسیاری نیز در حال حاضر وجود دارند که متخصص استفاده از داده و اطلاعات در شبکه‌های اجتماعی هستند. این متخصصان ادعا دارند که این شیوه می‌تواند فرصت‌های بسیاری را برای مردم جامعه ایجاد کند و برای افراد کم‌درآمدی که تا پیش از این کسب اعتبار برایشان دشوار بود، راهی بسیار آسان باشد.
[1] Lenddo(2015)